اثر مقدار آبیاری بر خصوصیات کمی و کیفی سویا (Glycine max L) رقم هابیت

به‌منظوربررسیتأثیرمقدار آبیاریبرخصوصیاتکمیوکیفی سویا، آزمایشی درقالبطرح بلوک‌هایکاملتصادفیباسه تکراردرکرمانشاه، در تابستان 1394اجراشد. تیمارهای مورد مطالعه شامل هشت تیمار 100%(T1)، 120% (T2)، (T3) 80% و (T4) 60% نیاز آبی در تمام مراحل رشد گیاه و (T5) 80% و (T6) 60% نیاز آبی در مرحله رشد رویشی و همچنین و (T7)80% و (T8) 60% نیاز آبی در مرحله رشد زایشی بود که در مورد تیمارهای T5، 6T ،T7، و T8 در خارج از دوره‌های مزبور، مقادیر آبیاری برابر تیمار 100% یا شاهد (T1) اعمال شد. درپایان رشد،برخیخواصهندسیوثقلیمربوطبه دانه شاملطول،عرض، سطح، محیط، نسبت طول به عرض، کرویت، فاصله مرکز ثقل تا محل تقاطع طول و عرض با استفاده از مدل Smartgrainو همچنین اجزای عملکرد شامل شاخص سطح برگ، تعداد غلاف‌های پر و خالی، وزن و تعداد دانه‌ها، وزن خشک و ارتفاع گیاه اندازه‌گیری و مورد بررسی قرار گرفت. نتایجنشانداد که آبیاری برکلیهصفاتموردمطالعهبه‌جز ضریب دایرگی و فاصله بین مرکز ثقل دانه و محل تقاطع طول و عرض دانهمعنی‌داربود. بر این اساس، حساس‌ترین مرحله به تنش آبی مرحله گلدهی و اعمال تنش 60 درصد نیاز آبی در کل دوره رشد گیاه شناسایی شد. بیشترین بهره‌وری آب هم در عملکرد دانه و هم در عملکرد روغن در تیمار 120 درصد حاصل شد. و تیمار اعمال تنش 80 درصد نیاز آبی در مرحله رشد رویشی بعد از تیمار 120 درصد بیشترین بهره‌وری آب در عملکرد روغن و دانه را داشت. بطور کلی نتایج بدست آمده نشان می‌دهد در صورت نیاز به اعمال کم آبیاری به گیاه سویا بهتر است این کم آبیاری در مرحله رشد رویشی و به میزان 20 درصد نیاز آبی (80 درصد تأمین نیاز آبی) باشد.